سیره فردی پیامبر (صلی الله علیه و آله) - عطر آگینی

خوش بویی و استفاده از عطریات موجب نشاط روحی می شود. افزون بر آن، برای دیگران نیز مسرّت و نشاط می آورد. بعکس، بوی بد دهان، بدن، لباس و جوراب مایه اذیت و رنجش خاطر دیگران می شود.

پیامبر همواره مواد خوش بوکننده استفاده می کرد; چنان که هرگاه از راهی عبور می کرد و دیگران به آنجا می رسیدند، به واسطه بوی عطر ایشان، می فهمیدند که آن جناب از اینجا عبور کرده است. 

خرج کردن برای عطریات پسندیده است و اسراف به شمار نمی آید. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: آنچه در راه مواد خوش بوکننده خرج کنی، اسراف نیست. بخشی از مخارج پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) صرف خرید عطر و مواد خوش بوکننده می شد. به فرموده امام صادق (علیه السلام) ، رسول خدا بیش از آنچه برای طعام خرج کند، در خرید عطریات خرج می کرد. 
هرگاه عطری را به پیامبر هدیه می کردند، استفاده می کرد و می فرمود: چه خوش بوست! ایشان همواره به استفاده از عطر علاقه داشت و از آن لذت می برد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)  به امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود: یا علی بر تو باد که هر جمعه خود را خوش بو کنی; زیرا از سنّت من است، و تا زمانی که بوی آن از تو نمایان باشد، برایت حسنه می نویسند.

مجله معرفت » بهمن 1385 - شماره 110، نویسنده : فاضلی، خادم حسین