طبقات کودکان استثنائی

 در آمریکا کودکان استثنائی کودکانی اند که از نظر ذهنی پایین تر از میانگین هستند، مشکلات یادگیری و رفتاری دارند، آسیب های جسمی و حسی دارند یا در مهارت ها و توانایی انجام تکالیف با روش یکسان آن گونه که بیشتر مردم انجام می دهند، محدودیت دارند. کودکان تیزهوش هم استثنائی هستند. آموزش ویژه برای این گروه ها می باشد: ناتوانی یادگیری ویژه، اختلالات ارتباط ، عقب ماندگی ذهنی، اختلالات رفتاری-هیجانی، آسیب های جسمی، آسیب های سلامتی، آسیب های شنوایی، آسیب های استخوانی، آسیب های بینایی، درخودمانده، ناشنوا-نابینا، جراحت مغزی ضربه ای، معلولیت های چندگانه و شدید، و تیزهوش.(شریفی درآمدی، 1390)

کرک و گالاگر کودکان استثنائی را در 6 طبقه گروه بندی کرده اند:

1-    تفاوت های هوشی، که شامل کودکانی که از لحاظ هوشی بالاتر هستند(تیزهوشان) و کودکانی که دیر یاد می گیرند (ناتوانی های هوشی و رشدی) می شود.

2-    تفاوت های ارتباطی، کودکانی را که ناتوانی های یادگیری، ناتوانی های تکلم و زبان، یا اوتیسم دارند را شامل می شود.

3-    تفاوت های حسی، این گروه نقص شنیداری یا دیداری دارند.

4-   تفاوت های رفتاری، کودکانی را شامل می شود که اختلال هیجانی یا ناسازگاری اجتماعی دارند.

5-    شرایط معلول ساز شدید و چندگانه، شامل کودکانی که دارای ترکیبی از نقایص هستند(مثل عقب ماندگی ذهنی-فلج مغزی، یا ناشنوایی-نابینایی)

6- تفاوت های جسمی، کودکانی که نقص های غیرحسی دارند و فعالیت جسمی و تحرک آنها مختل است.