گریه و خنده حضرت فاطمه در واکنش به دو خبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)

وقتى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) متوجّه آمدن دخترش حضرت فاطمه شد، به وى خطاب کرد و فرمود: دخترم! خوش آمدى، و سپس او را کنار خود، سمت راست نشاند و سخنى مخفیانه به او گفت که ناگاه دیدم فاطمه گریان شد.

عایشه افزود: علّت گریان شدنش را جویا شدم و گفتم: اى فاطمه! من تو را هرگز با چنین خوشى ندیده بودم که کنار پدرت باشى، پس ‍ چرا ناگهان گریان شدى؟!
حضرت زهرا (علیها سلام) در جواب اظهار داشت: اسرار پدرم را فاش نمى کنم.

بعد از آن دیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مطلب دیگرى مخفیانه به زهراى مرضیّه فرمود، که خوشحال و خندان گردید و تبسّمى نمود.

در این موقع تعجّب من بیشتر شد و این بار علّت گریه و خنده او را جویا شدم؟
و آن حضرت، دو باره در جواب من اظهار داشت : به هیچ عنوان اسرار پدرم را فاش نمى کنم.
تا آن که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) رحلت نمود و من از فرصت استفاده کرده و علّت خنده و گریه آن روز را، از فاطمه زهرا جویا شدم؟

و آن حضرت اظهار داشت: پدرم در آن روز به من فرمود: جبرئیل هر سال یک بار بر من وارد مى شد؛ ولى امسال دو مرحله بر من وارد شد و این علامت نزدیک شدن مرگ من مى باشد، پس با این سخنِ پدرم، گریان شدم.
و در ادامه فرمایشاتش فرمود: تو از اهل بیت من ، اوّل کسى خواهى بود که به من ملحق مى شوى ، سپس پدرم افزود: آیا راضى و خوشحال نیستى که سیّد و سرور زنان باشى.
و من پس از شنیدن چنین بشارتى مسرور و شادمان گشتم.
احقاق الحق، ج 25، ص 97 و ص 85